۲۴ اسد ۱۴۰۱- ۱۵ اگُست ۲۰۲۲

بعد از ظهور مجدد طالبان بر صحنه یکسال گذشت. برای مردم افغانستان در مجموع و برای زنان و اقلیت های دینی و مذهبی مانند هزاره ها یک سال فاجعه بار بود. یک نظام تمامیت خواه در کشور قدرت را تصاحب نمود و هر گونه اثری از پیشرفت را تضعیف کرده و تمام دست آورد بیست سال گذشته را از بین برده است. رسانه ها و مطبوعات پویا را خفه کردند؛ نظام تعلیمی شگوفا مخصوصاً برای دختران فرو ریخته است؛ آزادی گشت و گذار و کار برای زنان شدیداً محدود شده و زنان در اسارت خانه بسر می برند. بیکاری بیداد می کند؛ اقتصاد در معرض فروپاشی کامل قرار دارد؛ و اکثریت مردم کشور در معرض قحطی و گرسنگی قرار دارند. کشور  بسرعت در حال تبدیل شدن به مرکز دهشت افگنان بین المللی می باشد.

مقاله پژوهشی شبکه تحلیلگران بلاق – افغانستان: وضعیت هزاره ها در طول یک سال حکومت طالبان: «انگلیسی» و «دری».

امیدواری برای اصلاح نظام از داخل تقریباً وجود ندارد. یگانه راه در حال حاضر برای اصلاح و تغییر نظام از طریق فشار متمرکز جهانی است.

رسانه های بین المللی و سازمان های حقوق بشری با محدودی های شدید روبرو هستند و در مجموع پوشش خبری وجود ندارد. طالبان به دستگیری، توقیف و کشتار مردم بدون هراس ادامه می دهند. افراد بدون موجب مفقود الاثر می گردند، قتل های هدفمند صورت می گیرد، مردم از زمین های آبائی شان اجباراً کوچ داده می شوند و تحت نام دین و مذهب از مردم اخاذی صورت می گیرد. تهاجم کوچی های دمار از روزگار مردم در آورده است.

با غیبت رسانه های پویای داخلی و ممنوعیت گزارش دهی بی طرف بین المللی، شبکۀ تحلیلگران بُلاق بر آن شد تا با استفاده از تماس های داخلی و شبکۀ موجود در داخل اطلاعات عینی و بیطرف را ارائه کند. ما امیدواریم که سازمان های بین المللی و حکومت ها از تحقیقات ما استفاده کنند تا یک تصویر درست از وضع نظام حاکم در کشور بدست آورده و تصامیم خود را بر اساس آن اتخاذ کنند.  

شبکه تحلیلگران بُلاق در تحقیق که در باره وضعیت هزاره در حاکمیت طالبان در افغانستان از تاریخ ۱۵ اگست ۲۰۲۱ تا ۱۵ اگست ۲۰۲۲ انجام داده دریافته که هزاره ها و شیعیان افغانستان با مشکلات عدیده اقتصادی، اجتماعی و امنیتی رو برو اند.

براساس یافته های این گزارش از زمان قدرت گیری طالبان در افغانستان دست کم ۱۸ حمله تروریستی بالای مردمان هزاره و شیعه در مکتب، مسجد، مراکزآموزشی، وسایط شهری، منازل مسکونی شخصی و محلات عامه صورت گرفته که در پی آن حداقل ۲۲۲ تن کشته شده است.

در یافته های گزارش  تحقیق آمده است که: ۴۱٪ این حملات در شهر کابل، ۱۷ ٪ در شهر مزارشریف و ۱۱٪ در شهر هرات و متباقی در ولایات قندز، دایکندی، سرپل، سمنگان و غور صورت گرفته است. در همین حال ۳۱٪ کشته شدگان را باشندگان شهر کابل، ۳۱٪ دیگر کشته شدگان را باشندگان شهر قندز و متباقی را شش ولایت دیگر تشکیل میدهد.  این در حالیست که بیشترین نفوس شهری هزاره ها و شیعیان نیز در سه شهر بزرگ افغانستان کابل، هرات و مزارشریف زندگی می نمایند.

یافته این تحقیق نشان میدهد که بیشترین حملات (۵۶٪) توسط گروه داعش خراسان صورت گرفته و به تعقیب آن ۱۷٪ توسط طالبان و عاملین ۲۲٪ دیگر شناسایی نشده است. در همین حال ۶۹٪ قربانیان بدلیل حملات داعش خراسان جانهای شانرا از دست داده و ۱۳٪ دیگر قربانیان را طالبان از بین برده است.

براساس ارزیابی های این تحقیق در هر ۱.۶۴ روز یک انسان هزاره و شیعه توسط حملات تروریستی در افغانستان جانهای خود را از دست داده اند.

در بخش دیگر از این تحقیق به نتایج یافته های مصاحبه با ۱۲۴ تن از هزاره های که فعلا در هشت ولایت کابل، غزنی، بامیان، پروان، بلخ، دایکندی، میدان وردک، هرات، قندهار و سرپل  زندگی می نماید به وضعیت اجتماعی و سیاسی هزاره ها پرداخته است.

براساس یافته های این تحقیق نزدیک به دو میلیون انسان هزاره و شیعه بدلیل ترس از انتقام و قتل عام طالبان، مجبور شده اند افغانستان را ترک و به کشورهای دور و نزدیک مهاجرت نموده اند (فیصدی بسیار اندک در پروسه تخلیه همکاران بین المللی از افغانستان خارج شده اند). در بخش از این تحقیق آمده که ۱۰۰٪ از مصاحبه شوندگان به این باور اند که طالبان هزاره ها و شیعیان را در عرصه های سیاسی و اجتماعی کاملا نادیده گرفته اند.

در همین حال گزارش تحقیق نشان میدهد که ۹۶.۸٪ مصاحبه شوندگان باور دارند که افغانستان با حضور طالبان در مسیر درست در حرکت نیست و این کشور به سمت فاجعه روان است.

۷۳.۴٪ مصاحبه شوندگان باور دارند که راه حل برای تغییر وضعیت کنونی تغییر رژیم طالبان و جایگزینی حکومت فراگیرملی با شیوه نظام سیاسی پارلمانی-غیرمتمرکز می باشد. و ۲۵٪ مصاحبه شوندگان باور دارند که باید برای تغییر رژیم طالبان از گزینه نظامی و مقاومت مسلحانه استفاده نمود.

۱۰۰٪ مصاحبه شوندگان در این تحقیق مخالف مسدود ماندن مکاتب دخترانه بوده و گفته اند که مسدود ماندن مکاتب دخترانه برای شان قابل تحمل نیست.

در همین حال گزارش این تحقیق نشان میدهد که ۹۷.۶٪ مصاحبه شوندگان تصمیم دارند تا افغانستان را ترک کرده و از ادامه زندگی در افغانستان هراس دارند.

برای بررسی جزییات بیشتر این تحقیق به گزارش مکمل آن مراجعه نمائید.

https://dari.bolaq.org/wp-content/uploads/2022/08/One-Year-Taliban-in-power-Dari2.pdf